De Westerse en de Oosterse geneeskunde hebben een verschillende visie op het lichaam en het functioneren ervan. Globaal kan men zeggen dat in het westerse denken een materialistische opvatting overheerst. Lichamelijke problemen hebben een stoffelijke oorzaak: iets in de samenwerking tussen de onderdelen van het lichaam is ontspoord.
De Chinese traditie, die ruim 4000 jaar teruggaat, ziet daarentegen energie als het hogere
principe. Alles is energie. Stoffelijke verschijnselen worden gezien als een manifestatie van energie. Ziekten komen niet zomaar uit de lucht vallen: alles heeft een oorzaak, een begin. Ook al zien we de verbanden niet altijd, dat wil niet zeggen dat deze niet bestaan.
De energie in ons lichaam (in het Chinees chi, Japans ki) stroomt door verschillende energiebanen (meridianen). Ziekte ontstaat als de energie niet meer vrij kan stromen. Er wordt in de Oosterse visie geen onderscheid gemaakt tussen lichaam en geest, zoals dat in het Westen het geval is.
Een verstoring in het stromen van de energie door de meridianen kan dus consequenties hebben voor het lichamelijk, psychisch, emotioneel en mentaal functioneren.
De energie in het lichaam stroomt door verschillende meridianen. Een aantal meridianen is verbonden met de organen en ze zijn hier ook naar vernoemd. Hieronder worden de 14 hoofdmeridianen globaal beschreven.
De 14 hoofdmeridianen zijn onderverdeeld in 7 paren van met elkaar samenwerkende yin- en yangmeridianen. Klik op de namen van de meridianen voor meer informatie.
Noot: de afbeeldingen bij de meridianen zijn afkomstig uit “Grondslagen van de Chinese Geneeskunde”, Giovanni Maciocia, Uitgeverij Satas, 2005.